Δυσκολεύτηκα πολύ να γράψω για τη ζωή μου, καθώς ήταν πολύ περίεργη. Γεννήθηκα από οικογένεια ψυχαναλυτών στη Βιέννη της Αυστρίας το 1924. Μικρή, πήγα σε Μοντεσσοριανό σχολείο και αργότερα σε γυμνάσιο θηλέων. Εξαιτίας των πολιτικών αναταράξεων της δεκαετίας του 1930, έζησα στη Βιέννη, το Βερολίνο, την Πράγα και εν τέλει μετανάστευσα στις ΗΠΑ, ξεφεύγοντας από τον ναζιστικό φασισμό, σε ηλικία 14 ετών, το 1938.
Σπούδασα στο Brooklyn and Barnard Colleges, αποφοιτώντας από το (Γυναικείο) Ιατρικό Κολέγιο της Pennsylvania στα 24 μου. Ολοκληρώνοντας δύο χρόνια πρακτικής εκπαίδευσης το 1950, η ζωή μου άρχισε να αποκλίνει από τον κλασικό δρόμο. Επέλεξα να πλαισιώσω το εργαστήριο του πατέρα μου, Βίλχελμ Ράιχ, στο Rangley του Maine, σαν βοηθός έρευνας. Με δυο λόγια, από αυτό το σημείο και έπειτα αφοσιώθηκα στη Νέα Επιστήμη της Οργονομίας.
Μετά το πείραμα ORANUR στο εργαστήριο του πατέρα μου, όπου εκτέθηκα σε ραδιενέργεια, έγινα υπερευαίσθητη σε διάφορες ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, όπως τα φώτα φθορισμού και οι καθοδικές λυχνίες ακτίνων γ. Ταυτόχρονα, η ζωή μου άλλαξε με έναν θετικό τρόπο, καθώς τότε γνώρισα τον άντρα μου, William Moise, έναν χαρισματικό ζωγράφο και πήρα την παιδιατρική ειδικότητα στο Νοσοκομείο Harlem στην πόλη της Νέας Υόρκης. Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το νοσοκομειακό περιβάλλον εξαιτίας της ασθένειας της ακτινοβολίας και από τότε έζησα, όσο ήταν δυνατό, στην εξοχή του Hancock στο Maine. Ξεκίνησα να ασκώ την γενική ιατρική στην ύπαιθρο και προσπάθησα να ζήσω μια απλή ζωή. Κατά τη διάρκεια της άσκησης της ιατρικής, εφάρμοσα ιατρική οργονοθεραπεία και χρησιμοποίησα τον οργονοσυσσωρευτή για ασθενείς που χρειαζόταν βιολογική φόρτιση καθώς και σε περιπτώσεις εγκαυμάτων και τραυματισμών. Κατά τη διάρκεια της πρακτικής μου σαν οικογενειακός γιατρός (1952-1962), βοήθησα στις βασικές ανάγκες των οικογενειών, συμπεριλαμβανομένων της γέννησης στο σπίτι και του θανάτου στο σπίτι.
Τόσο εγώ όσο και ο William Moise ήμασταν συνεχώς εμπλεκόμενοι στην εργασία του Βίλχελμ Ράιχ, η οποία αυτή την περίοδο οδήγησε στην ανάπτυξη του νεφοδιαλυτή (cloudbuster). Μετά την επίθεση της κυβέρνησης των ΗΠΑ στο έργο του Ράιχ (μέσω της FDA και των δικαστηρίων) το 1954, τερματίσαμε προσωρινά τη μόνιμη διαμονή μας στο Hancock και ακολουθήσαμε την αποστολή του Ράιχ στο Tuscon της Αριζόνας (επιχείρηση OROP desert EA). (Ασκούσα την ιατρική στο Maine μεταξύ Απρίλη και Νοέμβρη ενώ βοηθούσα τον πατέρα μου τους χειμώνες.) Οι μετέπειτα διώξεις, οι άδικες φυλακίσεις και ο θάνατος του πατέρα μου στη φυλακή το 1957, επηρέασαν καθ' ολοκλήρου τις ζωές μας. Μετά τον θάνατό του, επιστρέψαμε μόνιμα στη ζωή του Maine, το 1958. Δεν ήμουν ποτέ ξανά η ίδια συναισθηματικά. Ποτέ δεν συνήλθα από αυτή την επίθεση ενάντια σε κάθε μου πιστεύω. Πιθανότατα η εργασία μου με τα μωρά προέκυψε από αυτή την καταστροφή, καθώς ένοιωθα ότι έπρεπε να κάνω κάτι θετικό για μια νέα ανθρωπότητα.
Το 1960, γέννησα το μοναδικό μου παιδί, την κόρη μου Renata. Αυτό επίσης ώθησε τη ζωή μου σε θετικές κατευθύνσεις. Από αυτή τη στιγμή και έπειτα αφιέρωσα τη ζωή μου στην αρχή της καλής αφετηρίας: “το επιθυμητό παιδί”, φυσική γέννα, εκπαίδευση και προετοιμασία τοκετού, διαρκή παραμονή της μητέρας και του πατέρα με το νεογνό (rooming in), μασάζ μωρών κλπ. Άλλο ένα καθοριστικό σημείο της ζωής μου αποτελεί μια πνευματική εμπειρία και η επακόλουθη θεραπεία κάποιων αναμνήσεων το 1964. Από τότε χρησιμοποιώ τις θεραπευτικές προσευχές στη δουλειά μου, αλλά δεν έχω βρει ακόμη κάποια οργανωμένη θρησκεία που να θέλω να ακολουθήσω. Οι μη-βίαιοι Κουακέροι βρίσκονται πιο κοντά στην καρδιά μου.
Το 1975 ξεκίνησα με σεμινάρια στις ΗΠΑ και από το 1976 μέχρι το 1992, τριγύριζα τον κόσμο διδάσκοντας, παρουσιάζοντας, θεραπεύοντας. Σε αυτά τα 17 χρόνια, σε 30 χώρες (συμπεριλαμβανομένων χωρών της Ευρώπης, της Λατινικής Αμερικής, την Ιαπωνία και την Αυστραλία), καλλιέργησα και ανέπτυξα το Gentle Bio-Energetics. Όπου και αν πήγαινα, εργάστηκα για την ανάπτυξη της συνείδησης της σημαντικότητας του να μην καταστείλουμε τη ζωή των παιδιών (Δολοφονία του Χριστού) και να προστατεύουμε τα ανθρώπινα όντα από τη θωράκιση. Μότο μου έγινε η “πρόληψη της νεύρωσης από τη γέννα”.
Μετά από ένα ήπιο έμφραγμα το 1992, αποσύρθηκα στην αγροτική μου ζωή. Μου αρέσει να ζω στο παλιό μου αγροτόσπιτο, να απολαμβάνω τις ομορφιές του Maine, να μεγαλώνω τα δικά μου οργανικά λαχανικά και να ζω μια υγιή ζωή στην ύπαιθρο.
Εύα Ράιχ, 1995
σημ.: Η Εύα Ράιχ πέθανε στις 10 Αυγούστου του 2008.
Από το βιβλίο: Overly R. C., (2011) Το Μασάζ Άγγιγμα της Πεταλούδας της Eva Reich, (μετ. Τσιορμπατζής Σ.), GR, Αυτοέκδοση